Thursday, October 30, 2014

Hobi Lama

Mau tau "karya" yang aku hasilkan selama selo/menyelokan diri? Ini diaaa
Friendship without boundaries
Itu adalah karya pertamaku yang colorfuuuulll yaaa. Biasanya aku nggambar yang realis, yang black and white gitu. Aku suka aliran realis memang dari dulu. Meski gambarku nggak sebagus karya mereka yang bener-bener seniman profesional. 
Gambar ini aku dedikasikan buat sobatku tersayang yang kini merantau ke Jerman : Fauziah Oktavira. Bermodalkan sketchbook kado dari Sinung, pensil 2B, penghapus, spidol souvenir dari Jen, dan crayon untuk anak usia 3 tahun ke atas, jadilah gambar itu. Identitas utamanya aku dan kucingku yang bernama Oren. hahaha numpang ngeksis gitu ceritanya. 
Oke good people, sekian postingan kali ini. Semoga menginspirasi :p

Sunday, September 14, 2014

Being The Only Child

Hari Minggu yang cerah, namun sayangnya hatiku lagi mendung bergemulung. Selain nggak tidur semaleman karena nyari ebook sama jurnal (ciecieciecie), aku juga lagi galau mikirin nasib diri sendiri yang cenderung stuck, semacam nggak ada progress berarti. Emang sering gini sih, semacam ketakutan yang selalu menghantui di sepanjang perjalanan hidupku (mulailah lebay, meski lagi galau). Nah ternyata kegalauanku selama ini, setelah aku hubung-hubungkan dengan kehidupan pribadi akoh (mulai alay) sebagai anak tunggal, ada hubungannya. Kayaknya sih korelasi positif ya tapi nggak tau juga itu nilai p-nya berapa, pokoknya belum aku uji secara statistik (efek data belum diolah hiks hiks hiks). Yang jelas, aku mau ngasih tau (curcol sih) tentang suka duka menjadi the only child in my family!!! Jreng jreng jreng #OpeningSongnyaYolandaFromKangenBand #ApaHubungannya #KorelasiNegatif #AhSudahlah 

1. Kasih Sayang Ortu Takterbagi
Yak bener banget. Karena aku anak tunggal, maka kasih sayang, perhatian, waktu, duit, pokoknya semua-muanya buat aku. Contoh nyatanya adalah kemana-mana dianter, mau ke sekolah, belanja, ke nikahan temen (Oh men! Temenku even udah berani nikah dan aku dateng ke resepsinya masih dianter ortu??! kapan aku nikaaaaaah ya Allah? hiks hiks), sampe kadang ke kamar mandi juga dianter hahahaha. Contoh nyata kedua, meski nggak semua permintaanku diturutin (terutama permintaan dalam bentuk barang ya), tapi kalo itu penting, berguna, dan dirasa nggak ada salahnya aku punya, pasti dibeliin. Apalagi kalo barang yang aku minta itu men-support pendidikan banget (sifatnya educational), ortu nggak perlu mikir dua kali lah. 
Nah tapi tapi tapi kadang babe lebih perhatian sama kucing dan ingon-ingon lain. Contohnya adalah kalo emak masak lauk yang berbau hewani, babe rela semua lauknya dikasih ke kucing. Babe juga rela ngeloni kucing all night long sampe kadang emak dibuat cemburu. Jangan-jangan inilah penyebab aku nggak punya adik. Oh mai God. Oh my godness!! HAHAHAHA. Apalah ini OOT banget. Intinya dapet ya, my parents' love is undivided. 
2. Manja
Udah jenis kelaminnya cewek, jadi anak tunggal pula. Makanya ya jangan salahkan aku kalo aku manja banget. Manjaku gimana ya, mmmm lebih ke nyari-nyari perhatian, harus diperhatikan terus (tapi nggak suka sih kalo lebay sampe mendayu-dayu macem lagunya ST* yang Isabella). Mungkin sifat manja ini adalah efek dari poin 1. Jadi saudara-saudara, inilah yang dinamakan hubungan sebab-akibat, yakni ada variabel A yang menyebabkan terjadinya variabel B. Variabel B inilah yang disebut variabel terikat sedangkan variabel A disebut variabel bebas.  Dalam konteks ini, dengan adanya kasih sayang ortu yang takterbagi, dimana salah satu contohnya adalah permintaaan anak selalu diturutin dan diperhatikan sepanjang waktu maka seiring dengan berjalannya waktu akan terbentuk sifat alami dalam diri si anak yang menjadikan dirinya lebih dependent dan manja. Ah capek gueh sok statistik banget. 
Nah tambahan yak. Ini sekalian pemberitahuan buat calon suami aku juga, kalo aku nanti manja harus sabar dan pengertian ya. Ntar kalo aku nyidam pas hamil juga harus sabar kalo aku mintanya macem-macem, harus diturutin ya (awas kalo nggak!*ambilgolok*). Nggak hamil aja manja banget gimana kalo pas hamil. HAHAHAHAHA. 
Yaelah kenapa selalu OOT ya? Pantes aja skripsiku revisi terus. 
3. Tumpuan Harapan Orangtua
Nah poin ini mungkin ya yang bikin rada stres. Emmm bukan stres sih tapi lebih ke ada beban tersendiri. Sebagai anak satu-satunya, otomatis semua harapan orangtua ada di aku. Meski nggak ada paksaan dari orangtua, tapi ada semacam autodoktrinisasi olehku yang mengharuskan aku untuk ngasih yang terbaik, menjadi yang terbaik, dan jangan sampai mengecewakan ortu, terutama di bidang akademis. Selama ini dari mulai TK-sekarang prestasi akademikku bisa dibilang membanggakan. Untuk saat ini, utangku sama ortu masih ada satu : nylesein skripsi dan menjadi wisudawan terbaik fakultas. Semoga nggak ada yang IPK-nya lebih tinggi dari aku pas wisuda nanti. Tapi nggak mau juga kalo itu terjadi karena dari fakultasku cuma aku yang diwisuda. :'(
Tumben nggak OOT dan lumayan make a sense. 
4. Dibatasi
Aku nggak sebebas orang lain kalo mau kemana-mana. Kalaupun boleh kemana-mana, harus ada jaminan keamanan dan keselamatan. Orangtuaku, terutama ibuku nggak mau sedikitpun take a risk. Misalnya nih pas KKN dulu, aku kan milih di pulau kecil yang agak terpencil, kesananya harus nyebrang laut Jawa. Kalo aku nggak ngotot dan kalo itu bukan kegiatan wajib dari kampus, yakin 1000000% lah pasti nggak dibolehin. Mau main ke rumah temen yang rumahnya agak jauh aja, lebih baik aku dianter daripada aku harus naik motor sendiri. Please, I'm 22 yo and it's 2014! Tapi meski kesel dan kadang ngedumel sendiri, ya kepaksa harus nurut. Daripada aku kena walatnya emak. Soalnya biasanya yang sering ngasih batasan ini-itu (terutama soal bepergian) itu ibuku. Ya wajar dan aku maklum aja, itulah perasaan wanita yang telah menjadi ibu dan anaknya cuma sebiji. Kalo aku mati, emak gueh udah 45+ dan kayaknya udah nggak mungkin deh punya anak lagi, risiko gede meski beliau belum menopause. I know what you feel, Mak!
5. Kesepian dan Berat Banget Pas Jadi Single Fighter 
Jadi udah biasa kalo jadi jomblo di tanah rantau mah. Hahahaha. Orang di rumah juga nggak ada sodara juga, nggak ada temen ngobrol selain ortu. Lebih sering ngautis di kamar atau main sama kucing. Jarang main ke luar rumah pokoknya, temen di lingkungan rumah juga dikit yang usianya sebaya. Sekarang pas udah kuliah, nggak kaget kalo sering ngrasa kesepian. Hahahaha. Apalagi di masa-masa sekarang, dimana temen udah pada jauh, udah pada pergi, udah sibuk dengan urusan masing-masing. 
Soal jadi single fighter, aku yang dulunya dependent banget, sekarang sebisa mungkin dan sekuat tenaga berusaha supaya nggak banyak bergantung sama orang lain. Ini termasuk perjuangan berat lho buat aku yang di rumah biasa apa-apa ada, apa-apa ada yang bantu. Di sini aku nggak ada family juga,  pure kalo ada apa-apa yang bantu temen. Aku juga nggak punya temen banyak, karena aku tipenya lebih ke dikit temen tapi deket dibanding banyak temen tapi biasa. Jadinya ya agak keteteran juga kalo aku pas ada kesulitan terus pada nggak bisa bantu. 
Bisa dibilang juga kalo aku harus mengeluarkan effort yang lebih besar dibanding yang teman-temanku keluarkan, untuk mencapai tujuan yang sama! Itu karena aku dulunya nggak biasa melakukan apa-apa sendiri. Semacam kaget. 
Pokoknya buatku,  jaman kuliah itu semacam medan perang babak pertama sebelum aku masuk ke medan perang babak kedua pas aku kerja nanti yang harus 99% independent. Nah kadang aku ngrasa pesimis aku bakal bisa nglewatin babak pertama dengan sukses nggak ya? Itu sih yang sering bikin mental down. Hiks di bagian akhir curhatan kok jadi serius? :(

Oke aku rasa cukup sekian curhatan di Minggu siang ini. Entah kenapa akuuu jadi mellloooow. Intinya aku harus selalu bersyukur bersyukur dan bersyukur. I love you, Emak and Babe!! ♥

Sunday, August 17, 2014

Rodhaning Panguripan

Tunggak-tunggak jati kang mati
Tunggak-tunggak jarak kang mrajak
Kesingkur, kesikut, kepidak
Kasoran, kidonan, kudanan
Kasubya-subya, kondhang kaonang

Srengenge anyar wis jumedhul
Tunggak-tunggak jati semi
Kembang-kembang jarak alum

Thukuling wiji-wiji jati
Gogroging godhong-godhong jarak

Ora langgeng

Nalika angin kapitu tumiyup

Tunggak-tunggak jati mrajak
Tunggak-tunggak jarak mati


Yogyakarta, Agustus 2014


Thursday, June 12, 2014

Hai, sahabat.
Tak terasa kita semakin berjarak. Jarak kita takhanya sejengkal dua jengkal. Namun hingga beratus kilometer.
Bukan hanya ukuran metrik sebenarnya, tapi aku rasa hati kita tak lagi berpaut erat.  Bukan karena sudah tidak peduli lagi. Namun memang membutuhkan fokus tersendiri. Bukan karena kita egois. Namun karena kita memiliki hidup berbeda. Memiliki kehidupan masing-masing yang harus dijalani.
Hai, sahabat.
Aku hanya ketakutan berpisah dengan kalian. 

Monday, April 28, 2014

Pirsanana Putu-Putu Panjenengan, Mbah

Geguritan iki dakgawe nalikane aku melu lomba maca geguritan ing pengetan Dies Natalis UGM kang kaping-64 sasi Desember 2013 wingi. Nanging amarga ana tugas kuliah, aku wurung melu lomba kasebut(Hla njuk terus piye cuk?) Hahaha.



Pirsanana putu-putu panjenengan, Mbah
Sandhang panganggone sarwa gumebyar, ngumbar wewadi kang kudune tansah disingidake kanthi premati

Pirsanana putu-putu panjenengan, Mbah
Sing lagi kembul bojana adrawina, ngrahabi maneka warna jajanan saka negara manca, sarwa mirasa, nanging wis ora tepung karo thiwul apamaneh sega megana

Pirsanana putu-putu panjenengan, Mbah
Apal sakabehing tembang landa, nanging mung bisa pecuca-pecucu nalika ngumandhangake Indonesia Raya

Pirsanana putu-putu panjenengan, Mbah
Akeh sing wis padha lali purwa duksina, lali sakabehing pituturing wong tuwa

Keli kentir dening ilining banyu kamardikan, ora preduli budaya bangsa sing kagerus rodhaning jaman

Aku Bisa Edan

Aku suwe-suwe bisa edan
Urip ing donya tanpa panggaotan
Ora bisa nukokake susu si Kenang
Apadene nyaur utang

Aku suwe-suwe bisa edan
Sabendina dipilara dening juragan
Dadi pangewan-ewan
Kasampar sakparan-paran

Aku suwe-suwe bisa edan
Ora kumanan kabagyan
Sing dirasakake dening liyan
Mung bisa nangis kejer nggetuni kahanan

Aku suwe-suwe bisa edan
Urip mubra-mubru nanging tanpa rowang
Apadene sanak kadhang
Kayadene layangan tanpa cinancang
Kabur kleyang kanginan
Kijenan

Aku suwe-suwe bisa edan
Bisa wareg mangan
Nanging tansah ora nggawe kalegan
Sakdurunge duwe sedhan

Meneng kabeh!
Kowe, kowe, lan kowe kabeh, tansah elinga Gusti mesthi paring pangayoman
Pepadhang kanggo sing cedhak cecaketan
Ikhlas mring pawewehing ingkang Mahawikan


Jogja, 28 April 2014






Sunday, January 26, 2014

Kaget

Aku wis ora kaget
Yen ta kowe dremba mangan dhuwite andhahanmu, ngumbar hawa nepsu
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe ngrusak pager ayu, nguja kekarepaning setan
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe munasika pepadha, ditulung menthung
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe wis dadi pawongan rai gedheg, mrana-mrene ngagungake kuwasa, semu!
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe wis nyamudana sakabehing crita, sakabehing lelakon
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe seneng mblenjani janji-janji, pancene turah lambe
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe kagulung banjir, kentir, lan modar kentekan hawa, pancene ngundhuh pokal gawe
Aku wis ora kaget
Yen ta kowe nekad lampus dhiri, pati kang nemahi sliramu wis udu bab kang wigati
Kowe, kowe, kowe, lan kabeh sedulurmu tunggal babon
Becike pancen musna saka lumahing bumi, diuntal kewan alas apadene kecemplung kawah mongah-mongah
Kabeh bakal mangayubagya, keplok-keplok parisuka!


Wonogiri, 26 Januari 2014


Tuesday, January 14, 2014

Nalika Si Begal Mati (Dipateni?)

Jancuk!
Aku saiki wis modar njrebabah
Ngrungkebi lemah
Dibedhil salah siji kanca bromocorah
Rebutan bandha asiling ngrayah
Lan uga ngrudhapeksa si nyonyah

Asu!
Aku wis ora bisa ngrahabi inuman enak
Wisky, ciu, apadene arak
Saiki mung bisa merem kanthi nyunggi dosa sakdhunak

Bajingan!
Kaningaya temen nasibku
Luwih becik urip ning donya sanajan ta amung mangan sega krawu
Nang kene kayadene iwak mlebu wuwu
Ora bisa ngobahke tangan lan sikil apadene gulu
Kinunjara ing papan pasiksan pirang-pirang ewu windu

Bedhes elek!
Rasa kadhuwung ora ana guna
Bakal nambahi rujiting jiwa
Amung bisa nyenyuwun mring Ingkang Mahakuwasa
Gusti, mugi Panjenengan kersa paring pangapura


Wonogiri, 15 Januari 2014


Sunday, January 12, 2014

Yesung

Yesung
Dudu titah anak turuning manungsa apamaneh jeneng janma saka laladan korea
Yesung
Amung kudangan saka jinising sato kewan awujud kura-kura
Werna ireng-wilis, yen mlaku megal-megol lucu nggemesake
Wis rong taun punjul ngenggoni kothak kaca rupak, kanthi banyu kang arang diganti
Ambu kang nduleg irung binarengan karo sliramu kang kumudu ucul, nginggati getiring kahanan :
KINUNJARA!
Yen ta aku iki nduweni kuwasa, wis wiwit mula sliramu uwal saka sakabehing lara-lapa