Thursday, November 12, 2015

cerkak : Indra & Nastiti

Cerita pendek ini saya buat tahun 2011. Pernah saya kirim ke redaksi majalah Panjebar Semangat, tapi apa daya nggak lolos. hehehehe

Selasa esuk kuwi srengenge wis mlethek ing brang wetan, nanging Nastiti tangine kawanen, amarga mentas lembur sinau ngasi kenthong 1. Pancen dina iki ana ulangan Kimia. Kanthi nubras-nubras tanpa sarapan, cewek manis iku mlayu-mlayu tumuju sekolahane kang adohe 400 meter saka omahe. Beja dene dheweke ora telat, tekan sekolahan isih jam pitu kurang limang menit.
Kanthi ambegan kang isih ngos-ngosan, Nastiti tumuju kelase, kelas 12 IPA 4. Durung ngasi nyelehake bokong, Indra, kancane sekelas sing kondhang kadidene bocah paling ndregil saksekolahan iku mapag Nastiti kanthi esem kang nggodha. Nanging Nastiti cuek wae, malah terus ngloyor tumuju menyang mejane. Indra nututi.
“Nas, sombong banget sliramu sakiki, diesemi malah mbesengut nglungani!”, panyaruwene Indra sinambi lungguh njejeri Nastiti.
“Mbuh ! jawabe cekak.
“Lho? Ana masalah?” pitakone Indra.
“Ora! Wis ah aku arep sinau !” Nastiti malah semu nundhung Indra.
Sing ditundhung ngrumangsani, nuli menyat ngalih saka jejere cewek rambut lurus iku. Sejatine, menawa ora ndregil ngono, Indra bisa dadi bintang sekolah. Dhasar nduweni rupa bagus, dedeg piadeg memper atlet basket, uteg lumayan encer, aktif melu ekstrakurikuler pecinta alam, lan sanadyan ndregil marang kanca-kancane, dheweke ora ninggal subasita marang guru utawa wong liya kang luwih tuwa. Nastiti dhewe meneng-meneng uga mambu ati marang cowok kanthi bintang Gemini iku.
Rampung ulangan Kimia, kebeneran langsung bel ngaso. Bocah-bocah langsung padha njujug kantin. Mulihake tenaga kang wis kaperes dinggo mikir soal-soal reaksi reduksi-oksidasi mau sing   ngudubilah. Nanging Nastiti malah tetep ana kelas, dheweke krasa kedhuwung banget. Yagene saka 10 soal uraian, dheweke mung isa nggarap 6. Kaya-kaya olehe sinau ngasi sewengi muput muspra. Luhe meh ora bisa kabendung maneh. Nastiti iku kawentar kanthi paraban Master of Kimia, yen dheweke ngasi entuk biji jeblog ing ulangan kimia, ateges dheweke ora bisa eksis maneh. Mesthi dheweke bakal isin banget marang kanca-kancane, apamaneh karo Bu Yanti, guru Kimia kang kerep mbombong dheweke ing sangarepe kanca-kancane. Saliyane iku, dheweke uga lagi patah hati, kang nyebabake dheweke rada uring-uringan.
Indra kang kawit mau nggatekake sapari-polahe kenya ayu iku nuli nyedhaki. Sing dicedhaki malah mlengos.
“Kenengapa ta Nas, kawit mau esuk kok sikepmu beda karo biyasane?” pitakone Indra sinambi lungguh ing kursi ngarep mejane Nastiti.
Sing ditakoni mung meneng wae. Malah katon ora preduli nalika Indra mandheng dheweke kebak teges.
                “Mbok ya crita-crita karo aku nek ana masalah ki, sapa ngerti aku bisa ngewangi ngrampungne masalahmu?” panyambunge Indra
                “Ora sah sok perhatian karo aku, mendhing kowe ngurusi pacarmu, si Dita kae wae!” jawabe Nastiti sengol gawe kagete Indra.
                “Lho, lho, lho, kok tekan Dita ta? Aku takok apik-apik lho cah ayu, kok malah sewot ta?” Indra nanggepi
                “Lho, lha pra si Dita kae pacarmu? Wingi-wingi aku weruh kowe lagi mboncengke dheweke mesra banget!” sambunge cewek kanthi jeneng komplit Nastiti Ayudewi iku karo  ngadeg lan semparet lunga.
                Indra kang ditinggal lunga mung dheleg-dheleg. Yagene si Nastiti sing adate sumeh lan tansah sumringah iku kok dadi judes banget marang dheweke. Dieling-eling dheweke durung tau ngrusuhi dheweke apadene natoni atine. Lan kenengapa Nastiti malah ngatut-ngatutne Dita, kancane beda kelas kang uga putrane budhene iku. Pancen dheweke wis ana 4 dina iki  mboncengake Dita terus, ngeterake mulih, tapi apa salahe?? Apa Nastiti cemburu?! Apa mungkin Nastiti ngesir bocah ndregil kaya aku? batine Indra.
                Sakbubare sekolah, kaya padatan, Indra ora langsung mulih, nanging isih kumpul-kumpul ing base camp pecinta alam. Sorene, watara jam setengah lima, dheweke lagi mulih. Omahe Indra pancen rada adoh saka sekolahan, watara 6 Km.
                Ndilalah, sore kuwi, ngepasi Indra liwat ing ngarep omahe Nastiti, cewek pakulitan putih mrusuh iku lagi nyirami kembang. Indra ngerim sepedha motore nggeget. Nastiti kang kaget amarga krungu suwara sepedha motor kang direm ndadak nuli menyat nggoleki sumbering swara. Bareng ngerti menawa sing numpak sepedha mau Indra, Nastiti langsung cengkelak bali. Indra banjur mudhun saka sepedhane, nututi Nastiti.
                “Nas, enteni ta! Aku arep ngomong penting!” pangundange Indra rada sora.
                Nastiti tumoleh, nuli nyambung, “ Ngapa?”
                Ibune Nastiti  kabeneran lagi metu saka njero omah, arep menyang warung, weruh anake wadon lagi caturan karo kancane ing kebon ngarep omah, nuli aruh-aruh.
                “Nas, ana tamu iki mbok ya dijak mampir, lungguh-lungguh nang teras kene, mosok gek ditogne ngadeg ing kebon ngono! Saru ta ya!” panyaruwene Bu Wanti, ibune Nastiti.
                Nastiti nuli ngajak Indra lungguh ing kursi teras.
                “Ana apa maneh Ndra?” Nastiti mbukani rembug, wis rada sareh.
                “Aku mung pengin takon, yagene 4 dina pungkasan iki, sikepmu marang aku dadi beda? Tulung jawaben Nas, apa aku duwe salah marang sliramu?” Indra takon to the point.
                “Sabenere kowe ora salah, sorry yen sikepku dadi kaya ngene.” Semaure Nastiti karo ndingkluk.             
               “Lha terus geneya?” Indra mbodhoni.
                “AKU CEMBURU! Merga kowe jebule wis dadi pacare Dita! Jawabe Nastiti kanthi praupan abang mangar-mangar.
                Indra njomblak, ora ngira jebul cewek sing wis suwe disir iki pranyata nduwe rasa kang padha nyang dheweke. Nanging, dheweke isih bisa ngendhaleni bungahing atine.
                “Sabenere, aku uga tresna marang sliramu Nas, lan mangertiya, menawa Dita kuwi putrane budheku, yen ora percaya, takona marang bocahe. Lan, apa gelem sliramu ngancani aku, mecaki dina-dina endah bebarengan?” sumambunge Indra karo mandheng Nastiti

                Nastiti ora semaur, mung mesem ngujiwat karo genti nyawang Indra. Nanging, sanadyan ora njawab, Indra yakin menawa Nastiti gelem minangkani panjaluke. Kanoman loro kang lagi kayungyun  kuwi mung mesam-mesem sawang-sinawang. 

Bumi Krodha

Kali lan kedhung ora rumangsa bingung
Nalika manungsa ngangsu banyu lan ciblon mbligung
Kepara malah gumuyu, ambegan landhung
Lemah-lemah ora rumangsa dicecamah
Nalika manungsa ndadekake tegal lan sawah
Kepara malah bungah, ngguyu renyah
Wit-witan lan tanduran ora rumangsa dipaeka peksan
Nalika manungsa ngundhuh sawernaning woh-wohan
Kepara malah mesem kalegan
………………………………………………
Nanging manungsa sansaya dremba
Rumangsa dadi titah paling kuwasa
Adigang adigung adiguna
Ora krasa
Saiki wis tekan titi wancining males karma
Nalika bumi wis ora kuwagang ngampet perihing pangrasa


Yogyakarta 12 November 2015

Saturday, October 10, 2015

Percuma

Mbuh iki arane apa, nanging wingi sempet kranjingan nggawe ukara-ukara unik ora patek cetha ngono. Jenenge ae wong seloooo, tur sok-sokan maneh le nggawe. Sempet wedi dicap sok suci uga, tapi so what gituuu looohh hehehe. Wis ah penting update blog, mangga dipunwaos :p


  • percuma awak berotot, yen nindakake sholat wae rasane abot
  • percuma gaya mbois kaya Glenn Alinskie, yen sholatmu setaun isa dietung nganggo driji
  • percuma bodi kaya army, yen sholatmu saben dina bolong luwih saka siji
  • percuma bodi atletis, yen sholat ae ibarate mung dina Senin karo Kemis
  • percuma saben taun ganti mobil sedhan, yen sholat wae wegah-wegahan
  • percuma ngumpuk-umpuk duit, yen karo kaum dhuafa wae ngrasa sengit
  • percuma dadi kaum elite, yen karo fakir miskin wae pelit
  • percuma duwe gelar dawa, yen akhire dadi tikus negara
  • percuma uripmu mubra-mubru, yen zakat, sholat, pasa wae ora tau
  • percuma sugih brewu, yen ngibadah wae blas ora tau
  • percuma dadi guru, yen ora kena digugu lan ditiru
  • percuma dadi agul-agule negara, yen ta pungkasane mlebu kunjara
  • percuma dadi ratu, yen tindak-tanduke wagu tur saru

Nah kuwi mau bagian sing alim-alim, iki aku uga gawe ala-ala cah enom sing lagi ngalami jatuh cintrong xixixi


  • percuma mas sliramu janji-janji, yen pungkasane mung mbokblenjani
  • percuma mas sliramu ngomong "selalu bersama sehidup semati", yen pungkasane mung ndadekake gela nang ati
  • percuma mas rupamu bagus, yen hobimu mung apus-apus
  • percuma mas ngomong cinta, yen pungkasane kebak rekayasa
  • percuma mas ngomong cinta, yen pungkasane mung dusta semata
  • percuma mas mbendina ngapeli, yen pungkasane mengkhianati janji suci
  • percuma LDR lan pacaran bertaun-taun, yen pungkasane rumah tangga ora sida dibangun
  • percuma berkorban terus demi pacar, yen bar-barane hubungan ambyar
Mbois ra rek? Ra mbois ya ra masalah, penting ninggalke jejak nang dunia maya. hehehe see yooouuu

Sunday, September 13, 2015

Aku

Aku dudu salah siji saka ewoning titah kang sampurna
Aku dudu salah siji saka ewoning wanodya kang nduweni budi utama
Aku mung salah siji saka ewoning pawongan kang seneng dora
Aku mung salah siji saka ewoning janma kebak dosa

Aku dudu salah siji saka ewoning anak-turun trah panguwasa
Aku dudu salah siji saka ewoning titisan brahmana
Aku mung salah siji saka ewoning rakyat jelata
Aku mung salah siji saka ewoning kaum sudra

Aku dudu salah siji saka ewoning ahli agama
Aku dudu salah siji saka ewoning wanita kang duwe pamikiran diwasa
Aku mung salah siji saka ewoning wadon kang duwe watak candala
Aku mung salah siji saka ewoning jalma kang seneng cidra, ngojahake tembung mawa wisa

Yen kabeh wong wis mangerteni sakabehing iku
Apa bakale isih ana sing tresna marang aku?



Yogya, 13 September 2015

Tuesday, September 8, 2015

Orangutan

Orangutan, mrana-mrene mung dadi korban alih fungsi hutan
Rupak susuhmu, ciyut dalan panganmu
Alas-alas entek dibabat, ambane kari sakilat
Nggegirisi, kahanan anak-turunmu saya muwatiri
Gilar-gilar lemah cengkar, kasulap dadi kebon sawit pirang-pirang hektar
Uripmu mung kayadene dinggo bal-balan
Tumbal sing disrekal ora bisa uwal
Aclum guwayanmu, ngelingi dina-dina sing sansaya katon klawu

Nunggu pletheking surya kamardikan, kapan dina kuwi bakal tekan?


Yogyakarta, 09092015

Tuesday, August 25, 2015

Jamane Wis Edan

Jamane wis edan
Rebutan panggaotan lan kapitayan

Jamane wis edan
Wong wadon mrana-mrene mung kotangan

Jamane wis edan
Jamane bapa tega ngrudhapeksa anak prawan

Jamane wis edan
Bayi-bayi dibuwang kayadene larahan

Jamane wis edan
Korupsi, kolusi, lan nepotisme sumebar sakparan-paran

Jamane wis edan
Wong cilik dadi pangewan-ewan

Jamane wis edan
Panguwasa gembelengan turut dalan

Jamane wis edan
Alas-alas dibabat digawe pomahan

Jamane wis edan
Para hakim wis ora kuwawa njejegake keadilan


Nadiah
Yogya, 25 Ag 2015

Dog-Dog


Cah, sumpah ya aku dina iki kangen ngeblog. Pengen nulis apa ngono, nanging sakbenere ora duwe idhe. Sebenere ana sih idhe, kepengin nulis “perjuangan skripsi”, tapi kuwi tema sing tabu je. Jare si mas sineas muda kancaku KKN kae, permasalahan sing terjadi sing menyangkut tentang skripsi kuwi cukup awake dhewe lan Gusti Allah ae sing ngerteni, dianalogikan karo ngibadah ngono. Makane kepenginan nulis nganggo tema perskripsian kuwi mau luwih becik tak-reschedule sik wae. Ngenteni Pak Dog-dog—ora saru tur wagu ta cah jenenge?—dodolan kwetiau. Oh ya wingi aku SMS Pak Dog-Dog, takok dodol ora. Balesan SMS-e marai pengin mbrakot tela sakkulit-kulite. Lha mosok ya,
Aku : “Pak, hari ini jualan enggak?”
Pak Dog-Dog : “J”
Ha maksude apa jal? Aku meh ngulu idu ae rasane angel maca balesan SMS-e kuwi mau hehehe. Ngasi ndelok keyboard HP, huruf “J” kuwi luwih cedhak karo huruf “G” apa “Y”. Asumsine sih Pak Dog-Dog males ngetik njuk mung bales sakhuruf. Lan jebule loro-lorone ora!! Huruf “J” malah luwih cedhak karo huruf “H” lan “K”. Aku ngasi mumet, mikir sejatine Pak Dog-Dog kuwi lagi kedanan tebak kata sing nganggo clue kae apa piye. Njuk aku meh mbalesi “?”, eh ora ngasi semenit wis ana SMS mlebu meneh. 
Pak Dog-Dog: “Libur”
Ealah pak, ngasi le mikir ruwet tibake mau kepencet ta. Lagi eling sih, HP-ne Pak Dog-Dog iku HP Nokia tipe kawak sing batune kuwat nggo ngomong pirang-pirang jam—ngasi lambemu ndlower kaya ngemut neker sakember—sing keypad-e rung qwerty.
Kudu mbokngerteni, kwetiaune Pak Dog-Dog kuwi enake ngudubilah. Ngasi yen menawa ana mas Rio Dewanto lewat ngarep omahku ae, aku wis ora sempet ngingeti merga kedanan karo rasa kwetiaune Pak Dog-Dog. Pokoke yen bar mangan kwetiaune Pak Dog-Dog, mesti inspirasi-inspirasi anyar teka, ngalah-ngalahi lehmu tapa mbedhongkrong nang wese kae. Piye ra hebat? Mula lehku ngenteni Pak Dog-Dog dodolan kuwi ancase aku ben gek entuk inspirasi anyar. Ben tema “perjuangan skripsi”-ku kuwi mau packaging-e luwih apik, basane luwih soft lan sing penting ora nyinggung kaum-kaum sing awake ngasi dadi lunglit gara-gara dhuwit nggo mangan dialihke nggo tuku kertas sakrim mben minggu nggo nggarap revisi hehehe.
Jane mbiyen aku karo mbak Fanny ngasi ngitung-itung lan ngira-ira omzete Pak Dog-Dog kuwi pira. Iki ora tanpa sebab. Takcritani mula bukane sik ya. 
Ndhisik pas jaman aku dadi maba ngasi taun keloro, Pak Dog-Dog entuke dodolan kuwi ngubengi komplek kos-kosan. Ora kaya saiki sing settle. Mbiyen, dekne saben bar maghrib wis mangkat, biasane tekan kosanku wis jam 9/10 wengi ngono nanging sok-sok ngasi jam 11. Mangmula isa dibayangke, mangan kwetiau jam yahmono terus bablas turu kamangka lehku tuku kwetiau 1,5 porsi, kepiye awak ora saya lemu tur ababe mambu hehehe. Nah saiki wis ngerti ta asal-usule pertambahan berat badanku sing pas maba mung 46 kg njuk saiki sakmene tur ora mudhun-mudhun? Wis takomongke sakdurunge yen saka aku mlebu taun keloro, Pak Dog-Dog wiwit ana owah-owahan. Kene ngirane dagangane Pak Dog-Dog kukut, merga ngasi pirang-pirang minggu ora dodol mubeng. Biasane paling pol le prei dodolan mung seminggu. Rasane sedih banget, ngrasa kelangan lah pas kuwi. Nanging sruwing-sruwing krungu pawarta yen Pak Dog-Dog saiki dodole ora mubeng maneh, nanging magrok nang protelon cedhak warung burjo, udakara 500 meter saka kosanku. Oh ya iki padha penasaran ora jane asal-usul jeneng Dog-Dog kuwi saka ngendi? Jane aku ya ora weruh sapa jenenge asli, soale pancen wonge rada misterius ngono. Pak Dog-Dog kuwi  umure kira-kira 35-nan munggah. Entuke isa entuk paraban Pak Dog-Dog kuwi amarga yen pas mubeng dodolan mbiyen karo nuthuk kenthong sing unine “dok-dok-dok” ngono kae. Aku karo kanca-kanca kos pungkasane yen nyeluk Pak Dog-Dog. Yagene ora Pak Dok-Dok? Amarga mbiyen lagi booming yen nulis SMS “enggak” dadi “enggag” lan sapiturute hehehe. Balik menyang crita itung-itungan bathi karo omzet Pak Dog-Dog. Pak Dog-Dog iku yen alat-alat utamane mung modhal grobak, kompor gas, wajan siji, erok-erok, lan sothil. Saksuwene magrok nang protelon kae, dheweken ya ora nggawe warung tendha apa piye ngono, dadi uwong-uwong sing tuku ya le mangan nang omah. Nanging aja mbokkira sepi pelanggan ya, soale aku nate entuk antrian nomer 10, kamangka olehku teka jam 8 wengi tur kuwi aku wis SMS Pak Dog-Dog dhisik. Tobil tenan kok pancene, lehku ngenteni ngasi meh sakjam. Soale aku tau ngitungi pirang menit Pak Dog-Dog entuke masak kuwi mung watara 5 menitan. Sakliyane dodol kwetiau goreng lan godhog, dheweke uga dodol sega goreng, mie goreng, bihun goreng, lan capjay. Rata-rata bumbune kuwi mung bawang digeprek terus digangsa, micin, bumbu misterius sing bentuke kaya lenga klentik nang botol, uyah, kecap, lan saos . Aku ngasi nggumun sakumur-umur kok, masakane kuwi ueeenaaak puoool. Nah merga modhale ya mung kaya ngono mau tur ora ngingu karyawan, aku nduga yen sesasi Pak Dog-Dog isa ngesaki bathi telung yuta luwih. Rega kabeh panganan 10 ewu, nek saka observasi sing taktindakake suwene pirang-pirang taun, setugel wengi (saka jam 7 ngasi 11 wengi) entuke dodolan isa payu ngasi 40 bungkus. Bathi sakbungkuse yen didelok saka bahan-bahan sing dinggo, transport nang pasar, gas, lsp, isa ngasi 3000 rupiah. Setugel wengi isa entuk 400 ewu, bathine 120 ewu lah yen sesasi kari ngepingne 30, bathine telung yuta nem atus ewu! Welok tenan. Ngalah-alahi gaji PNS golongan III. 
Nah cah sok-sok aku mikir, pancen bener ya surasane unen-unen "ora ubet ora ngliwet". Angger uwong gelem usaha, mesti  ya entuk rejeki. Kaya Pak Dog-Dog iku, direwangi ngasi ngulandara menyang Jogja ninggal anak-bojo nang Temanggung, betheke mung kepengin ngupaya boga. Muga-muga lancar rejekine Pak!

Monday, August 24, 2015

Sakit Hati

Hari ini aku sakit hati
Berharap segera sadar diri

Hari ini aku sakit hati
Karya jauh dari apresiasi
Apakah aku gila dipuji?

Hari ini aku sakit hati
Tapi aku masih mampu berpuisi

Hari ini aku sakit hati
Karena hidup tak melulu hepi-hepi

Hari ini aku sakit hati
Semakin bingung menentukan orientasi

Apakah aku harus seperti makhluk tanpa hati, untuk melanjutkan mimpi?


Sunday, May 24, 2015

Kuwalat

Setiap kali nggak direstui sama emak, pasti aku kena batunya. Peristiwa besar dan mencekam dunia yang pernah terjadi karena aku melanggar nasihat emak/emak nggak ngrestuin (skala besar dengan magnitudo yang amat kuat) ada dua. Pertama terjadi pada tahun 2003. Harinya kalo nggak salah hari Selasa tanggal 30 September (pas peringatan G 30 S/PKI-anggep tanggal cantik), sekitar jam 2 siang. Cerita lengkapnya udah pernah aku posting di blog ini dengan judul.....(ah lupa dan males buka ahaha), intinya saat itu aku melanggar nasihat emak dan terjadi kecelakaan lalu lintas yang melibatkan aku dan seorang satpam pengendara sepeda motor. Aku tertabrak dan kakiku patah serta gigi seriku hilang 4 biji. Yang kedua, baru-baru saja terjadi. Tanggal 15 Mei 2015 kemarin aku kecopetan. Lagi-lagi di tanggal cantik,  15-05-2015 (ini apa sih malah klenik). Tanggal cantik tapi aku malah lagi apes, padahal sebagian cewek mungkin berharap dipinang atau ditembak pas tanggal itu. Oh ya, kecopetan baru sekali ini dan amit-amit jangan sampe keulang. Yang hilang gak tanggung-tanggung, hape 2 biji, uang tunai, kartu ATM, E-KTP, kartu donor darah, sama kunci gerbang dan kunci kamar kos. Dari kesemua barang yang hilang itu, hapelah yang paling aku getuni. Foto-foto, file audio yang penuh dengan kenangan ikut raib. Apalagi foto-foto wisuda sama foto si Tom, Pevita, Kimi juga disitu hiks hiks. Kontak apalagi. Di hape itu tersimpan beberapa kontak milik orang penting dan berpengaruh yang susye buat didapetin hahaha. Yah overall, aku nggak bisa ngapa-ngapain selain ngikhlasin. Yah Nad, udah ikhlasin aja!

Monday, May 4, 2015

I'm back!

Wohohoho sejak skripsi mengalihkan duniaku, jadi jarang banget update blog. Terakhir update bulan Oktober tahun lalu. Anw FYI aja, tahun 2013 agak-akhir s.d tahun 2014 agak-pertengahan merupakan masa-masa suram bagiku. Bisa dibilang masa tersuram dalam hidupku. Sampai-sampai aku hampir tidak ingin mengingat apapun yang terjadi pada waktu itu. FS! (Bahkan bawaannya pengen mesoh-mesoh, rek! Astaghfirullah)
Baiklah, aku rasa sudah cukup curcol di bagian mukadimah ya. Yang penting aku sekarang kembali lagi. Entah nanti akan kuisi dengan apa blog-ku ini, belum ada ide sih, lagi buntu. 
Intinya, aku mau agak-agak pamer nih. Ha min 7 sebelum wisuda s.d sekarang aku disibukkan dengan tugas-tugas *********. Sampe belum "nglamar-nglamar" (Neng maunya dilamar sama aa'- cihuuuyy). Otak belum sempet istirahat. Tapi bawaannya pengen maen. Ini pas aku update blog, pas aku lagi mager. Padahal ada sesuatu yang harus diselesaikan, masih 10% sisanya, tinggal finishing. Namanya juga orang bosen kan. Mau gimana lagi. Tapi pas lagi sadar, sebenernya aku harus banyak-banyak bersyukur lho. Meskipun yang dikerjakan sekarang tidak sekeren yang teman-temanku kerjakan-yang bisa bikin bangga dan bikin orang-orang kagum kalo check-in di Path. At least aku bukan bagian dari orang yang berleha-leha menghabiskan duit orangtua. At least bisa ngisi si Burik (celengan ayam-ayaman dari tanah liat yang dibakar, yang dikasih sama kakek-kakek misterius di malam yang kelam, di bawah sinar rembulan---fiktif) seuprit demi seuprit inshaa Allah nanti jadi bukit. At least bisa beli mie dokdok pake hasil berjalan kaki +/-1 Km per hari. At least bisa beli Rexona sendiri, biar gak bau badan habis jalan sekilo. Wkwkwkwkwk.
Yaudah ya ceman-cemin, mumpung semangat kembali terpantik, aku mau nerusin sesuatu yang harus segera diselesaikan sebelum jam 16.00 WIB nanti. Yah mayan kan bisa update blog meski ala-ala gini. See yaaa!